* Wegens privacyoverwegingen zijn de namen gefingeerd.
Cliëntondersteuner Mara houdt van ingewikkelde cases. Ze vertelt me over haar cliënt met een moeilijke jeugd, een dakloze periode, psychische problemen en een gewelddadig verleden die niet in een hokje te plaatsen is. Deze meneer, die we Michel noemen, heeft hulp nodig bij het zoeken naar een goed huis en de juiste zorgaanbieder.
De rugzak van Michel is niet mals, hij heeft naast zijn verstandelijke beperking ook een drugsprobleem. Nadat hij zijn baan verloor, ging het met hem bergafwaarts. Michel had het vertrouwen in de mens en in de hulpverlening verloren. Mede omdat instellingen zeer voorzichtig zijn met cliënten die voor geweld veroordeeld zijn en zijn drugsgebruik, wilde niemand hem hebben. Michels heeft een GGZ3 indicatie: wonen met intensieve begeleiding en gedragsregulering.
“Op papier is Michel heftig, maar ik kon het goed met hem vinden. Ik kon afspraken met hem maken waar hij zich aan hield en geweld was iets uit het verleden. Ook is hij niet meer verslaafd maar gebruikt nog af en toe”. Mara vindt dat hij een kans moet krijgen, hij doet zijn best om zijn leven anders in te richten. Hij is moe van alles en zoekt rust. Hij heeft een tijdje vastgezeten, maar is nu op rechte pad, geeft hij aan. Voor het vinden van een geschikte woonomgeving heeft Michel de pech dat zijn verleden hem achtervolgt. Mara heeft veel instanties benaderd en deze casus besproken maar hij werd steeds afgewezen op zijn dossier.
We vragen Mara of de huidige, verbeterde situatie wel in de dossier wordt opgenomen als dit aan de instanties wordt voorgelegd. Belangrijk is toch hoe Michel nu in het leven staat? Ze bevestigt dat dit ook gebeurt. Verpleegkundigen maken dan een verslag van de huidige situatie en wat de dagelijkse gang van zaken en is en waar hij (praktische) hulp bij nodig heeft en dat wordt toegevoegd.
De lijst van wensen van Michel mogen ook genoemd worden:
- Gezien worden
- Contact met zijn kinderen
- Drugsgebruik stabiliseren en afbouwen
- Een nieuwe begeleider in plaats van de reclassering
Ook deze wensen maken dat Michel in aanmerking komt voor een beschermde woonvorm: vanuit het zorgkantoor is er 24-uurs begeleiding, toezicht en nabijheid voorgeschreven. Dit kan door groepswonen, een gedeelde voordeur of een appartement in een wijk waarbij voldoende zorg wordt geboden, zowel psychosociaal als praktisch. Groepswonen maakt het mogelijk om 24/7 een beroep op zorg te doen, maar dit is maatwerk. De indicatie GGZ3 van Michel was hiervoor voldoende.
Al deze zaken zorgen ervoor dat Mara aan de bak moet en ze gaat op zoek naar een goed adres. Ze benadert eerst grote instanties, maar Michel wordt ook nu meerdere keren afgewezen op zijn dossier. Het is tenslotte niet de eerste keer dat er voor hem een oplossing wordt gezocht. Fijn is dat het zorgkantoor ook heeft meegeholpen een huis voor Michel te vinden. Zij hielpen door vanuit zijn oogpunt te formuleren waar de beschermde woonvorm aan moet voldoen. Een zorgkantoor kan advies en de cliëntondersteuner back up geven.
Uiteindelijk is er een plekje gevonden. Een kleine organisatie in Twente wilde na een telefonisch gesprek en het doornemen van Michels dossier kennismaken en de kennismaking verliep goed! Deze organisatie wil Michel graag een kans geven. Harddrugs gebruik is niet wenselijk, maar zij vinden dat mensen die fouten maken een nieuwe kans verdienen. Begin augustus gaat Michel naar zijn nieuwe woonvorm.
“Mara, wat moest je nou allemaal doen om dit voor elkaar te krijgen?” Ze heeft veel tijd gestoken in het verhelderen van de huidige situatie van Michel. Ze moest altijd afwegen welke informatie direct werd gegeven: als er te weinig wordt verteld dan komt de juiste zorg niet op gang. Het was belangrijk open en eerlijk te zijn, maar ook goed om eerst te bellen en later het dossier op te sturen.
Waarom is het Mara wel gelukt een woonvorm voor Michel te vinden en die andere 25 keer niet? Ze geeft zelf aan ervaren te zijn is niet bang is om fouten te maken. Daarnaast wil ze niet te star zijn en zoeken naar oplossingen en kansen, dat ze “meerzijdig partijdig” is en dat ze altijd achter haar cliënt blijft staan. Ze was zijn oren, ogen en mond. Het moet wel een match zijn voor de langere periode, we moeten ervoor waken dat de plek de juiste is en dat er niet binnen afzienbare tijd weer verhuisd moet worden.
Michel wilde het liefst een eigen appartement met een eigen slaapkamer en één voor zijn kinderen als ze komen logeren. Hij wilde ook graag een eigen keuken, badkamer en woonkamer.
Michel heeft bescherming en toezicht nodig, ook omdat hij soms een “ongeleid projectiel” is. De zorgmedewerker moet hem zien, hij vraagt niet snel zelf om hulp en heeft het nodig om eerst vertrouwen op te bouwen om vandaaruit een hulpverlenersrelatie aan te gaan.
Er is rekening gehouden met Michels wensen, maar ook wat wenselijk is volgens de instanties en met het wonen met andere bewoners. Michel heeft nu een gedeelde keuken en badkamer én logeermogelijkheden én 24-uurs begeleiding. Binnen fietsafstand zit ook dagbesteding en binnen een half uur is er iemand bij hem als hij dringend hulp nodig heeft. De rest van de zorg is vooral op afspraak.
Ondanks dat het verhaal van Michel een succesverhaal is, worden cliënten met een dossier als Michel vaak moeilijk geplaatst. Mara vindt dit begrijpelijk, maar is ook blij dat er instanties zijn die kansen willen geven aan deze mensen. Ze is ervan overtuigd dat Michel deze kans verdient: “hij heeft goede motivatie en ziet weer toekomst voor zichzelf. Dat is veel waard!”
