Door clïentondersteuner Will Mensink.
Mijn verhaal gaat over Merel, een meisje van 9.
Ze is verstandelijk beperkt zit op het niveau van een tweejarige en is ernstig slechthorend. Merel kan een paar woordjes zeggen en heeft verder geen taal. Aan de hand van een aantal plaatjes kan ze aanwijzen wat ze wil. Toen ze aangemeld werd, was er nog geen sprake van Corona.
Ik kom in contact met een zeer betrokken en ernstig overbelaste vader. Hij zorgt voor haar maar het is te zwaar, moeder is niet meer in beeld na de scheiding, bovendien heeft hij een eigen bedrijf aan huis en nog meer kinderen. Als Merel thuis is hangt ze voortdurend aan hem, ze schreeuwt doordringend als ze haar zin niet krijgt en spuugt soms. Ondanks dat ze geen taal heeft kan ze hem wel duidelijk maken wat ze wil. Vader wandelt veel met haar. Merel gaat naar een schooltje, daar zitten kinderen met allerlei problemen. In het weekend gaat Merel af en toe naar gezinsouders of naar de logeeropvang. Vader trekt het niet meer, hij zit al geruime tijd met een burnout thuis. De zorg wordt te zwaar, vooral in combinatie met wat hem nog meer bezighoudt, Hij wil een fijne woonplek voor Merel. Een warme kindvriendelijke plek, waar ze kan spelen met andere kinderen en dat ze naar het schooltje kan blijven gaan. Mogelijk kan ze dan de weekends naar huis komen. Vader is al een hele poos bezig met zoeken, daarin is ondersteuning aangeboden van de instelling waar ook de logeeropvang geregeld is, maar het komt niet verder. Dat is dus de vraag aan SCOT, aan mij, help zoeken!
Wat is nodig voor Merel? Hoe frustrerend is het als je je niet uit kunt drukken? We spreken over haar verstandelijke beperking en haar slechthorendheid en haar beperkte taalontwikkeling. Op het schooltje is een logopediste betrokken. Merel is nog jong en kan nog veel leren op het gebied van gebaren, foto’s, verwijzers en misschien ook in spraakontwikkeling. We bespreken dat er veel expertise is op dit gebied, maar wel op een beperkt aantal plekken in Nederland. Ze zou onderzocht en getest kunnen worden. Het mooist zou zijn als ze in een woonvorm terecht zou komen waar kennis en aandacht is voor de combinatie slechthorendheid en haar verstandelijke beperking.
Wat is nodig voor vader? Vader is moe en geeft aan het niet meer vol te kunnen houden, hij hoopt dat er zo snel mogelijk een goede oplossing komt. Hij wil graag dat Merel een goede plek krijgt, ook al is dat niet in de buurt. Meer ondersteuning aan huis is niet aan de orde, het is de voortdurende druk die hij ervaart. We spreken af dat ik ga zoeken.
Ik ben gaan bellen met woonvormen die de combinatie hebben van ernstig slechthorendheid en een verstandelijke beperking. Die zijn er beperkt. Overal zijn wachtlijsten en opvallend is ook dat er, op één locatie na, alleen nog volwassenen opgenomen worden. Er zijn geen kindergroepen meer. Dat was vroeger heel anders. De enige locatie die wel kinderen op zou kunnen nemen had een hele lange wachtlijst. Vervolgens heb ik contact opgenomen met Kentalis in Brabant. Een instituut voor Doven en slechthorenden. Hier is veel expertise in het begeleiden van ernstig meervoudig gehandicapte kinderen waarvan slechthorendheid een onderdeel is. Ik vertel over Merel, we bespreken wat het zou kunnen betekenen voor haar als ze simpele gebaren zou aanleren, zou kunnen werken met verwijzers zoals foto’s picto’s en tekeningen. Dat kost veel aandacht en energie maar het zou ook ook veel op kunnen leveren. Hoe dat haar wereld zou kunnen vergroten. Kentalis wil haar onderzoeken en testen en kijken wat intern mogelijk is.
Ondertussen belt vader mij. Merel is opgenomen. Een crisisopname. Ze woont nu tussen vier volwassen bewoners. Dit is echt tijdelijk, ze moet ook weer weg. Het is te ver van het schooltje in dat is niet ideaal. Ik neem weer contact op met Kentalis. Merel is besproken, er is geen mogelijkheid tot wonen en leren in Brabant. Hiervoor is een andere indicatie nodig, Merel heeft nu een VG indicatie, dat zou een ZG indicatie moeten worden die ook nog eens opgehoogd zou moeten zijn en dat wordt waarschijnlijk niet meer afgegeven omdat er geen sprake is van volledige doofheid. Kentalis bood wel aan haar te willen onderzoeken en te kijken binnen de instelling waar Merel zou gaan wonen of expertise overgedragen zou kunnen worden vanuit Kentalis. Terug bij af dus wat wonen betreft, maar wel onderzoek en eventuele samenwerking; dat is winst!
Vader vertelt dat de bus Merel niet meer wil vervoeren naar het schooltje omdat ze zich niet goed gedraagt en spuugt. Nu kan ze dus ook niet meer naar school. Ik ben instellingen gaan bellen voor verstandelijk gehandicapten in de buurt van vader en van het schooltje. Nergens plek geen kindergroepen. Vervolgens breder en na veel zoek en belwerk ben ik uiteindelijk uitgekomen bij een organisatie in Kampen. Een kindergroep, ook nog een passende groep! Samenwerking is eventueel mogelijk met Kentalis in Zwolle (dependance van Kentalis in Brabant). Een school op het terrein met veel expertise én een lege plek! Geweldig voor Merel, geweldig voor vader.
Nu is het geval wel dat in deze Coronatijd niet opgenomen wordt. De plek is leeg, de druk is hoog, maar de opname kan nog niet doorgaan om de veiligheidsregels. Merel is inmiddels weer thuis bij vader; hij zet alle zeilen bij. Zodra het kan gaat Merel verhuizen naar Kampen. Haar kamer is al grotendeels ingericht. Het is een gezellige kamer met mooie kleurige meubeltjes, ik kreeg foto’s op de mail.
Inmiddels woont Merel in Kampen, alles is geregeld en wat gaat het haar goed! Ze is op haar plek in de kindergroep, speelt met andere kinderen en gaat na de zomervakantie naar het schooltje op het terrein. Alleen het onderzoek is nog niet van de grond gekomen. Ik neem weer contact op met de behandelcoördinator van Kentalis in Brabant. Alles is gestagneerd door de Coronaperikelen. We bespreken de noodzaak van onderzoek en testen. Het is een belangrijke basis om te weten wat Merel nodig heeft van Kentalis. Inmiddels is de intentie uitgesproken om samen te werken met de organisatie waar ze woont en zijn afspraken gemaakt voor het onderzoek.
Alles is geregeld nu, het gaat goed met Merel en ik heb een afrondend gesprek met een blije vader. Ik ga de casus afsluiten.
Toevoeging 2023: Leuk om te vertellen is dat Merel inmiddels toch geplaatst is bij Kentalis in Brabant. Vader mailde dat een paar maanden geleden. Hij vertelde dat zij meer nodig had dan de organisatie met ondersteuning van Kentalis kon bieden in Kampen. Dat Kentalis zich daarvoor erg ingespannen heeft en dat het uiteindelijk toch gelukt is. Erg fijn, hij wilde me alsnog bedanken voor mijn inspanningen. Ik ben vooral erg blij voor Merel en haar vader.
*Vanwege privacy-overwegingen zijn de namen gefingeerd.
